İNSAN VE KARAYILAN

-

Bir adam yolda yürürken kara bir yılan görmüş. “Yılanlar kötü hayvanlardır. Onu öldürmekle hem kendime hem de diğer insanlara iyilik etmiş olacağım” demiş. Yakaladığı gibi bir çuvala koymuş. Suçlu olup olmadığına bakmadan öldürecekmiş. Yinede haklı olduğunu göstermek için yılana şöyle demiş; “sen kötü birisin, dişlerinle bana zarar vereceksin, iyilik nedir bilmezsin. Bu nedenle öldüreceğim seni.” Yılan karşılık vermiş. “Ama” demiş “eğer her kötü öldürülseydi dünyada kimse kalmazdı herhalde. Beni suçlu olduğum için değil kendi çıkarların ve keyfin için öldürüyorsun. Ama şunu söyleyeyim asıl iyilikbilmezler insanlardır.”

Bu sözler üzerine adam duraklamış. “Düşüncen saçma kimin iyilikbilmez olduğuna ancak ben karar veririm” demiş. “Ama yinede başkalarına soralım.” “Peki” demiş yılan. Yakınlarındaki bir ineğe sormuşlar. İnek şaşırmış… “Tabi ki” demiş. “Karayılan haklı ben etimle sütümle beslerim insanları. Sayemde sağlıklı olurlar. Kendi ihtiyaçları için istedikleri gibi kullanırlar beni. Ancak artık yaşlandığım için kimse dönüp yüzüme bile bakmıyor. Otlanmaya gidemiyorum bana bir tutam ot getirmiyorlar. Efendim yılan olsaydı bana böyle davranmazdı iyiliklerimden anlardı.”

Adam gülmüş ineğe, “saçma” demiş “aklını kaçırmış olmalı bakalım şu öküz ne diyecek ona inanalım.” “Peki” demiş yılan. Bu sefer öküze sormuşlar. Öküz anlatmaya başlamış. “Ömür boyu hizmet ettim insanlara en ağır işlerde beni çalıştırdılar. Çok eziyet çektim. Her yıl çifte koştular, toprağı sürdüm… Sonunda bana az yemek verdiler bol sopa…” Adam söze girmiş; “tamam” demiş. “Bu kadar sıkıcı konuşma yeter. Beni kızdırmak için söylüyorsun bunları.” Bir ağaca gitmişler sonra. Ağacın derdi hepsininkinden büyükmüş. Yana yakıla anlatmaya başlamış. “Sıcakta soğukta, yağmurda rüzgarda, en büyük dostları ben oldum. Ana oldum açtım kollarımı, onları korudum. Benim güzelliğim süsledi bütün bahçeleri tarlaları. Sadece güzelliğim mi? Meyve yüklü dallarımla yaşam kaynakları oldum onların. Karşılığında ne gördüm? Balta darbeleri… sadece budasalar yetmez miydi? Bu yanıtta adamın hoşuna gitmemiş. Ben öyle iyiymişim ki bütün bu saçma sapan sözleri dinlemişim demiş. Çuvaldaki yılanı bir çırpıda öldürmüş.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Keloğlan ile Cinler Padişahı

-
Keloğlan ile Cinler Padişahı Eski zamanlar da bir Keloğlan varmış. Keloğlan, gece gündüz demez çalışırmış. Gene de anasıyla birlikte yoksulluk içinde yaşarmış. Kazandığı para ancak bir ekmek almaya yetermiş, kimi zaman ona da yetmezmiş. Öylesine yoksullarmış ki, komşuları bile onların yoksulluklarına dayanamazlarmış. Günlerden bir gün, iyi yürekli bir komşuları: ‘Al bu iple baltayı, git ormandan odun kes. Bakarsın işler yolunda gider, varsıllaşırsın; değil varsıllaşmak, padişahın kızını bile alırsın.” Demiş. Padişahın kızını da duyunca almış iple baltayı, ormanın yolunu tutmuş Keloğlan. Gece gündüz çalışmış, ev boyu odunlar yığmış. Odun tüccarı bakmış, bakmış: “Odunların da çıra gibi Kel Ağa, ne istersin bu yığına? diye sormuş. Hiç pazarlığa girmeden: “Ver beş altın, götür.” Demiş Keloğlan. Adam: “tamam”, demiş. Dünyalar Keloğlanın olmuş birden. Çil çil beş altınla koşmuş anacığına: “Ana ana, beni dokuz ay karnında taşıyan ana, bak oğlun odun kesti, para kazandı; bundan böyle
Devamı

Keloğlan ile Ali Cengiz Oyunları

-
Keloğlan ile Ali Cengiz Oyunları Keloğlan, ihtiyar anasıyla yaşıyormuş. Bir gün: - Artık evlenme çağım geldi. Anama da yardımcı gerek. Paşa kızı mı alsam, yoksa Bey kızımı? En iyisi padişahın kızı ile evleniyim, diye düşünmüş. Bu düşünceyi anasına anlatmış. Anası: - A deli oğlum! Padişah sana kızını verir mi? demiş. Ama keloğlan, padişahın hiç görmediği kızına kara sevdaya tutulmuş. Günler, aylar geçmiş, keloğlan bir deri bir kemik kalmış. Anası bakmış, olacak gibi değil, sarayın yolunu tıtmuş. Büyük uğraştan sonra padişahın huzuruna çıkmış. Padişah: - Buyur, ne derdin var, söyle bakalım! demiş. Keloğlanın anası utana sıkına: - Nasıl desem bilmem ki? demiş. - Korkmadan konuşun! demiş padişah. Keloğlanın anası derin bir nefes aldıktan sonra konuşmaya başlamış. - Benim bir kel oğlum var. Haddini bilmeden, sultan kızınız ile evlemek istiyor. Padişah gülümseyerek: - korktuğun bu mu? Bütün delikanlıların gözü sultan da! Herkes ister, ama bir kişi alır. Söyle oğluna Ali Cengi
Devamı

Keloğlan ile Kokulu Çiçek

-
Keloğlan ile Kokulu Çiçek Bir varmış bir yokmuş, Allah`ın kulu çokmuş. Bizim keloğlan keleş oğlan her işi beleş oğlan bir gün yola çıkmış, yürümüş, yürümüş taaaa uzaklardan bir ses duyduğunu sanmış, etrafı şöyle bir dinlemiş önce ama bu sefer hiç ses duyulmuyormuş… Birkaç adım daha atmış,sonra tekrar durmuş, birkaç adım daha atmış, yine etrafı . dinlemiş. Keloğlan iki adım atıyor, sonra etrafı dinliyormuş bir ara `güüm` diye bir ses duymuş, korkudan yüreği hop hop atmaya başlamış. O gün akşama kadar bu sesleri gürültüleri kovalamış durmuş. Ama hiçbir sonuca ulaşamamış. Duyduğunu sandığı bir şeyler varmış ama istediği zaman onları duyamıyormuş. Bizim Keloğlan akşam yatmış, sabaha kadar tavana dikmiş gözlerini, kulaklarını iyice açıp etrafı dinlemiş durmuş. Sabah namazına kalkan annesi keloğlan`ının yanına gelip -Ne diktin gözlerini tavana, kel oğlum keleş oğlum ? diye sormuş. Kel oğlan sessizce bakınıp, `anacığım bir ses duydun mu ? diye sormuş. Kadıncağız şöyle bir etrafı dinlemiş,
Devamı